چگونه اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر طراحی کنیم؟

اندروید رقیب سرسخت iOS این روزها بیشتر از هر زمان دیگری پرطرفدار شده و تعداد کاربران آن تقریبا دو برابر کاربران iOS است. بنابراین زمینه مناسبی برای سرمایه گذاری کسب و کارها محسوب می شود. اما در برنامه نویسی اندروید موضوعی که اهمیت دارد طراحی اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر است.

شاید با این اصطلاح آشنایی نداشته باشید، با این حال برای داشتن یک برنامه بدون اختلال بهتر است تا دیر نشده مقایس پذیری، توسعه پذیری یا همان Scalability را به برنامه های طراحی شده خودتان بیاورید.

اگر نمی دانید مقیاس پذیری دقیقا چه مفهومی دارد و چگونه باید اپلیکیشن ها را توسعه پذیر کرد، در این بخش همراه ما باشید تا اطلاعات مفیدی را در اختیارتان قرار دهیم.

اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر چیست؟!

اگر نگاهی به گجت های الکترونیکی دارای صفحه نمایش بیندازید که از سیستم عامل اندروید پشتیبانی می کنند، ابعاد و اندازه های مختلفی را خواهید یافت؛ از گوشی هایی با صفحه نمایش های کوچک تا تبلت های چندین اینچی شبیه به لپ تاپ ها!
طراحی یک اپلیکیشن اندروید که بتواند در تمام این دستگاه ها بدون هیچ مشکلی اجرا شود، در نگاه اول سخت به نظر خواهد رسید. در این نقطه به اولین تفاوت اندروید و iOS هم می رسیم. در سیستم عامل iOS طراحی رابط کاربری به گونه ای است که عناصر و المان های مختلف با پیکسل های مشخصی طراحی می شوند تا در هر دستگاه به شکل خاصی قرار گیرند. اما برنامه نویسی برای اندروید این گونه نیست! در حقیقت برنامه نویسی اندروید بیشتر شبیه به طراحی یک اپلیکیشن تحت وب است که بتواند با نمایشگرهای مختلف خود را سازگار کند.
اینکه برنامه ای بتواند با تمام نمایشگرها سازگار بوده و بدون اختلال اجرا شود، آن را یک اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر می کند. یعنی برنامه طراحی شده انعطاف پذیر است و می تواند خود را به نوعی مدیریت کند.
البته نکته مهم در طراحی مقیاس پذیر این است که تجربه کاربری (UX) با کیفیت بالا حفظ شود. در واقع قرار نیست تغییری در برنامه خود ایجاد کنید؛ بلکه ظاهر آن باید با توجه به نمایشگر متفاوت باشد.
بسیاری از کارشناسان برنامه نویسی برای اندروید را با طراحی وب سایت های ریسپانسیو یکسان می دانند. البته از آنجایی که در اندروید دیگر محدودیتی به نام مرورگر وجود ندارد؛ دست طراح برای برنامه نویسی اپلیکیشن انعطاف پذیر بازتر خواهد بود.

چگونه یک اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر طراحی می شود؟!

اگر برنامه ها و اپلیکیشن های اندروید را نصب کرده باشید حتما دیده اید که یک نسخه از اپ با بسیاری از نسخه های اندروید سازگاری دارد. این موضوع به دلیل نوع طراحی است که توسعه دهندگان استفاده می کنند. در واقع یک برنامه نویس اندروید از چندین طرح بندی یا Layout استفاده می کند و آن را در پوشه برنامه قرار می دهد. در زمان نصب برنامه، سیستم عامل می تواند سازگارترین طرح بندی را برای اجرا در خود در نظر بگیرد.

برنامه نویس ها طرح بندی های مختلف را بر اساس تراکم پیکسلی در نمایشگرهای مختلف اندروید طراحی می کنند. این موضوع می تواند وابستگی طرح بندی ها نسبت به ابعاد را از بین ببرد؛ چرا که دسته بندی های مشخصی از ابعاد گجت ها برای تراکم های پیکسلی مشخص وجود دارد.

استفاده از قطعات یا Fragment ها برای طراحی برنامه ریسپانسیو اندروید

یک اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر معمولا به کمک فرگمنت ها ساخته می شود. فرگمنت ها بلوک های ساخت و ساز رابط کاربری اندروید محسوب می شوند. این قطعات را می توان به شکل مستقل (تکی) یا در تعامل و هماهنگی با سایر قطعات برنامه ریزی کرد. با این حال معمولا بهترین انواع آنها با توجه به دستگاه اجرا کننده اپلیکیشن، هر دو ویژگی را دارند.

ویژگی مهم دیگر برای طراحی یک اپلیکیشن توسعه پذیر این است که با سایر برنامه ها در همان پلتفرم سازگاری داشته باشد. در حقیقت توسعه دهندگان حرفه ای می دانند که سازگاری یک اپلیکیشن با سایر نسخه های همان اپ در پلتفرم های دیگر اشتباه است؛ بهتر است ظاهر و احساسی که کاربر از یک برنامه اندرویدی می گیرد با سایر برنامه های نصب شده در همان پلتفرم سازگار باشد. در غیر این صورت باعث بیگانه شدن اپلیکیشن و عدم رضایت کاربر می شود.

طراحی زبانه ها در اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر

زبانه ها در اندروید همیشه در بخش بالایی قرار می گیرند. این طراحی مشترک با توجه به طراحی برنامه های گوگل برای اندروید است که همیشه تب ها و زبانه ها را در بخش بالایی قرار می دهد. قرار گرفتن زبانه ها در بخش بالایی باعث می شود اجرای برنامه در نمایشگرهای بزرگ تر، ساده تر انجام شود. در واقع قرار دادن زبانه ها به خصوص برای نمایشگرهای انواع تبلت های اندرویدی در بخش پایین، اصلا منطقی نیست.

البته باید این موضوع را در نظر داشته باشید که قرار دادن زبانه ها در بخش بالایی برای افرادی که با یک دست از گوشی استفاده می کنند، ممکن است خوشایند نباشد. به همین دلیل بسیاری از برنامه های گوگل پیمایش جارویی (swipe) بین برگه های مختلف را برای داشتن UX بهتر برنامه ریزی می کنند.

امکان همگام سازی و ادغام اپلیکیشن با برنامه های دیگر

نکته دیگری که برای طراحی اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر باید در نظر گرفت، امکان هماهنگی و ادغام اپ با سایر برنامه هاست. به عنوان مثال بسیاری از اپلیکیشن ها برای ثبت نام به حساب کابری گوگل افراد متصل می شوند و بدون طی کردن مسیرهای پر دردسر، در کسری از ثانیه حساب کاربری را ایجاد می کنند.

با توجه به اینکه اپلیکیشن طراحی شده چه اهدافی دارد، لازم است امکان همگام سازی با سایر برنامه ها را حتما برای آن در نظر بگیرید.

همگام سازی با شبکه های اجتماعی

این روزها که کابران بیشتر زمان خود را در شبکه های اجتماعی مختلف می گذرانند، اپلیکیشن هایی محبوب خواهند شد که به کاربر اجازه اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی را بدهند.

سازوکارهای اشتراک گذاری در هر شبکه اجتماعی، عملیات و تنظیمات جداگانه خود را دارد، اما در میزان محبوبیت و توسعه پذیری یک اپلیکیشن نقش بسیاری خواهد داشت. بهتر است اشتراک گذاری کاربر را به یک شبکه اجتماعی محدود نکنید و به او اجازه انتخاب دهید.

برای طراحی یک اپلیکیشن باید ریز جزئیات را تست کنید

طراحی یک اپلیکیشن اندروید مقیاس پذیر و کاربردی غیر ممکن نیست، اما نیاز به یک برنامه ریزی دقیق و درک عمیق از سیستم عامل هدف شما دارد. اینکه یک رویکرد رایج را به شکل کورکورانه دنبال کنید، احتمالا برنامه ای که تولید می کنید بی فایده خواهد بود. برای دستیابی به هدف موفقیت آمیز خود از ابزارهای مختلف استفاده کنید و درک درستی از نیازهای کاربر داشته باشید.
یک اپلیکیشن اندروید زمانی موفق می شود که انعطاف پذیر باشد و هر فردی با دستگاه خود بتواند نهایت کارایی را با آن تجربه کند.

منبع: https://www.smashingmagazine.com/2012/06/getting-to-know-android